Het is weer tijd voor een groot tennistoernooi. We zitten midden in Rolland Garros, het Franse grand slam toernooi. Er zijn er nog 3; Wimbledon, de US Open en de Australian Open. Vier grote toernooien, waarbij de Olympische finale ook wel eens het 5e grand slam toernooi genoemd wordt. Wist u trouwens dat er maar 1 persoon is geweest die ooit al die 5 toernooien in 1 jaar gewonnen heeft? Wie? Dat vertel ik straks, we houden het nog even spannend.
Hoe dan ook, er wordt getennist in Frankrijk. En dus horen we weer in het Frans de score bijgehouden worden. Want de Fransen zouden de Fransen niet zijn, als ze het niet op hun manier zouden doen. Heel de wereld heeft het over forty–love, de Fransen zeggen rustig quarante-zero. Tja …
Maar goed, die scheidsrechter dus. Die heeft het een stuk makkelijker bij het tennis dan een hoop van z’n collega’s bij andere sporten. Wist u dat een scheidsrechter bij een gemiddelde voetbalwedstrijd op het hoogste niveau zo maar een kilometer of 10 kan rennen? Niet slecht toch? En dat is nog maar alleen het hollen.
Er wordt bij voetballen namelijk ook nog wel eens onvriendelijk gedaan. Zo kreeg Hans Kraay jr. ooit eens een schorsing van 22 wedstrijden aan z’n broek voor het duwen van de scheids. Of neem honkbal. Als u dat wel eens gezien hebt, weet u dat de hoofdscheidsrechter achter de ‘catcher’ staat, en dat ‘ie ook behoorlijk ingepakt is. Helm op, groot beschermend kussen voor z’n borst. En dat allemaal omdat er in het begin van de sport nog wel eens een scheidsrechter knock-out ging door een bal die hem raakte.
Of wat dacht u van boksen? Je zult de scheidsrechters de kost moeten geven die bij het ingrijpen tijdens een gevecht een verdwaalde uppercut op hun kin kregen. Je zou snel blut zijn! Maar nee, dan de umpire bij het tennissen. Die zit daar lekker hoog en droog, ja ook droog want bij regen heeft meneer of mevrouw keurig een paraplu boven het hoofd. Forty-love! Of beter; quarante-zero! Da’s nog eens een job. Doen ze toch niet slecht, die umpires!
Oh, en de enige ‘golden slam’ winnaar, dus de 4 grote toernooien en de Olympische finale in 1 jaar? Dat was een dame, Steffi Graf. Weet u dat ook weer.
