Hij was de afgelopen week weer behoorlijk in het nieuws, de voorzittersstoel. En dan bedoel ik niet zo maar een voorzitter, op zo maar een stoel. Ik bedoel de stoel van de voorzitter van de Tweede Kamer der Staten-Generaal in Nederland. De stoel waar de afgelopen 5 jaar Khadija Arib op heeft gezeten.
De afgelopen tijd, en ik verwacht ook de komende tijd nog wel even, is het veel gegaan over de voorzitter van de Tweede Kamer. Niet zo zeer over mevrouw Arib, maar wel over de rol van de voorzitter. Want dat is een belangrijke rol. En wat houdt die rol nou in?
De voorzitter opent en sluit de vergaderingen en bepaalt ook wie het woord krijgt. Misschien heeft u wel eens gekeken en is u ook opgevallen, dat degene die spreekt, altijd alleen de voorzitter aanspreekt. Een van de redenen hiervan is dat het dan, theoretisch gezien tenminste, niet mogelijk is om boos te worden op de persoon met wie men in debat is. Men spreekt tenslotte tegen de voorzitter die onpartijdig is.
Ook het voorzitterschap van het Presidium van de Tweede Kamer, en dat van de Commissie voor de Werkwijze zitten in het takenpakket. Het eerste is het dagelijks bestuur van de Kamer, het tweede is een commissie die zich bezighoudt met de interne procedures.
Naast de voorzitter is er ook nog een aantal ondervoorzitters. Die nemen de zaken waar, wanneer de voorzitter de vergadering niet kan leiden, of wanneer de voorzitter zelf deel wil of moet nemen aan het debat. Trouwens, de voorzitter wordt vlak na de verkiezingen door de Kamerleden uit hun midden gekozen.
Nog een paar kleine dingen over het voorzitterschap. Hij of zij wordt aangesproken met Zijne of Hare excellentie, en verdient precies € 126.375,48. En heel belangrijk; de voorzitter heeft in de plenaire zaal een stoel met een rugleuning die hoger en breder is dan die van de andere stoelen in de Tweede Kamer.
En dan nog het allerleukste van het voorzitterschap, naast die mooie grote hoge stoel dan; je mag met een hamer op je tafel meppen, als je de boel stil wil hebben. Lijkt me leuk om eens te doen, en dan net als in Engeland heel hard ‘ORDER, ORDER!’ roepen.
