Als u kinderen heeft, kent u het vast wel. De trots die je als ouder hebt als je kind iets leuks doet, iets presteert, iets voor elkaar krijgt. Nou, dat heb ik ook bij mijn kinderen. Afgelopen week was mijn zoon weer eens aan de beurt voor de trots van papa. En op dat speciale moment heb ik een kleine 15 jaar gewacht, maar het was het waard.
Aan de kant
Nee, het is echt niet zo dat ik in al die jaren niet trots ben geweest op onze zoon. Er zijn veel ‘trotse’ momenten geweest, maar ik heb het nu over een speciaal moment, zoals ik al zei. Ik legt het uit. Onze zoon ging op voetbal toen hij 5 was, samen met vriendjes. Superleuk natuurlijk, die kleine knulletjes die met z’n allen achter een bal aanholden. De lol spatte er vanaf. En ik zat te genieten langs de kant.
Tribunes
Onze zoon werd ouder, en hij bleef voetballen. Van de calimero’s toen hij 5 was, via de F-jestot aan de oudere junioren. Ik heb heel wat stoeltjes langs heel wat velden gezien, op heel wat tribunes gezeten. En ik heb al die jaren genoten van het plezier in voetbal. En ook al die jaren 1 bijzonder stoeltje voor ogen gehouden, een stoeltje waarop ik ooit hoopte te kunnen gaan zitten.
Debuut
Nou, die hoop is waarheid geworden. Eigenlijk moet ik uitleggen dat het niet zo zeer een specifiek stoeltje was, maar eerder een stoeltje gekoppeld aan een moment. Een stoeltje op de tribune van onze plaatselijke voetbalclub, voor de vader van de junior die afgelopen zondag z’n debuut in het eerste mocht maken. Dat stoeltje dus, voor de trotse papa!
Onderhoud
Ik was apetrots, maar ik kon ook iets niet laten. Want toen ik na de wedstrijd in de kantine was, viel me weer eens op hoe slecht de mooie houten stoelen daar onderhouden werden. En dus wees ik ze toch maar even op onze lijn van producten voor het onderhoud van hout.
Heeft u ook houten meubelen? Kijk dan maar eens onze online winkel, of neem contact op.
Oh ja, nog even de trotse papa spelend; hij scoorde ook nog bij zijn debuut!
