Toen ik daarnet mijn mailbox opende, stroomde die natuurlijk weer vol met allerlei nieuwsbrieven. Waarschijnlijk net als bij u, ben ik ook geabonneerd op een hele reeks van die nieuwsbrieven, van artiesten tot theaters, van winkelketens tot uitgeverijen en van sportclubs tot musea. En over de nieuwsbrief van een museum wil ik het vandaag met u hebben. Of eigenlijk moet ik zeggen, die nieuwsbrief deed me met weemoed denken aan de laatste keer dat ik in dat museum was. Het ging om een nieuwsbrief van het Rijksmuseum.
Ik heb zelf een museumjaarkaart, en vind het heerlijk om als ik ergens even ben snel een museum in te gaan als ik wat tijd over heb. Naast de bezoekjes die ik plan vanwege een bepaalde tentoonstelling natuurlijk. Één van de musea waarbij ik dat regelmatig doe, is het Rijksmuseum. Er zijn wat schilderijen die ik zo mooi vind, dat ik dan speciaal voor zo’n doek even naar binnen ga.
Maar over die schilderijen wil ik het vandaag niet hebben. Ik wil u graag vertellen over een ander prachtig stuk in het Rijksmuseum; een sgabello. ‘Uh, wat’, hoor ik u denken? Tja, ik had er eerlijk gezegd ook nog nooit van gehoord, totdat ik er voor stond. Maar eigenlijk is een sgabello niets meer dan een stoel. Maar dan wel een stoel waar je niet op moet gaan zitten. De enige andere stoel waarvan ik denk dat mensen dat zullen zeggen is de elektrische stoel, maar dit is heel wat anders.
Een sgabello is een soort kruk met leuning die typerend is voor de Italiaanse Renaissance. Sgabelli (het Italiaanse meervoud) waren meestal gemaakt van walnoot en bevatten een verscheidenheid aan houtsnijwerk en gedraaide elementen. De poten kunnen twee versierde planken zijn, of drie afzonderlijke geornamenteerde en uitgesneden poten.
De sgabello werd vaak in gangen geplaatst, gebeeldhouwd met de afdruk of het embleem van een familie uit het wapenschild. Het hoofddoel was decoratief, daarom was de stoel niet per se comfortabel. Vergelijkbare stoelen werden gemaakt in Frankrijk, waar ze bekend stonden als een bijzetstoel. Deze hadden stevige steunen, de zogenaamde ruitvormige zitsteunen. Ze werden dus uitdrukkelijk niet als zitmeubel gebruikt.
Daar moest ik dus aan denken, dankzij die nieuwsbrief. Omdat ik veel mis in deze tijd, zeker ook de musea, u waarschijnlijk ook. Maar gelukkig valt er altijd nog wat te leren, toch?
