Ik weet het is alweer een tijd geleden, maar toch kom ik er even op terug. Simon Carmiggelt en zijn vrouw Tiny zitten weer samen op hun bankje, voor het gemeentehuis van De Steeg, een plaatsje in Gelderland. Niet echt, maar in brons, want beiden zijn inmiddels al een tijdje niet meer onder ons.
Maar waarom kom ik erop terug? Nou simpel, ik heb de afgelopen tijd nogal wat afgewandeld in een rustig en stil Amsterdam, en daarbij kwam ik ook langs het ‘echte’ bankje van Simon Carmiggelt. Dat bankje staat in het Weteringplantsoen, en het verhaal gaat dus dat hij daar vaak zat om zijn ‘Kronkels’ te bedenken.
Maar even stapje terug. Wie was Simon Carmiggelt? Carmiggelt was een Nederlands journalist, schrijver en dichter. Onder het pseudoniem Kronkel publiceerde hij bijna veertig jaar vrijwel dagelijks een stukje in dagblad Het Parool.
Een typische werkdag van Carmiggelt verliep volgens een vast patroon. Rond half elf uit bed, dan dwalen over straat, observerend en overdenkend, en heel veel zittend op bankjes. Vervolgens rond het middaguur naar een koffiehuis of café als Hoppe of Oosterling. Ergens in de middag kwam hij thuis en schreef hij zijn Kronkel in een schrift. Als hij tevreden was, werd het uitgetypt, en in een busje aan zijn voorgevel gestopt, waar een koerier van de krant het rond zeven uur ‘s ochtends ophaalde. Behoorlijk pre-internet dus.
Carmiggelt werd een icoon, en zijn ‘bankje’ een begrip. En na het overlijden van zijn vrouw en van hemzelf, allebei in 1987, kwam er dus in 1990 dat bankje in De Steeg, in de gemeente Rheden. Twee beelden van brons, die in 2012 gestolen werden en in stukken gesneden. Allemaal vanwege dat brons. Gelukkig zijn de beelden hersteld, en weer teruggeplaatst op hun eigen bankje.
Nog maar weer eens een weetje; het hoofd van Carmiggelt was ook al eens ontvreemd. De bronzen kop bleek na het boekenbal in 1997 verdwenen uit de hal van de stadsschouwburg in Amsterdam. Ook na zijn dood had ‘ie het niet makkelijk, die Carmiggelt.
Zijn beste ‘Kronkels’ zijn verzameld in ‘Ik lieg de waarheid’. Zeker de moeite waard om eens aan te schaffen. En neem het dan mee, maak een wandeling door Amsterdam en zoek een leuk bankje op om het boekje te lezen. Bijvoorbeeld een bankje in het Weteringplantsoen …
